“… Milli Mücadele’yi yapan, doğrudan doğruya Milletin kendisidir, Milletin evlâtlarıdır. Millet analarıyla, babalarıyla, heşireleriyle mücadeleyi kendisine ülkü edindi. Biliyorsunuz ki, asırlarca vuku bulan mücadeleler ve bunların neticeleri olarak da yüksek tarihi zaferler vardır. Fakat o zaferlerin âmilleri kendi ülküleri olarak değil, şunun bunun hırsı peşinde kul köle olarak bulunmuşlardır. halbuki, Milli Mücadele’de şahsi hırs değil, milli ülkü, milli izzeti nefis hakiki etken olmuştur.”*

(*)14.X.1925 İzmir (Atatürk’ün S.D. II, S. 231)